Het ontbijt vanmorgen werd opgediend door een wat oudere man. De eigenaar. Hij vertelde honderd uit hoe 'er geschuftet hat' Hij had zijn zaak verpand aan drie jonge ondernemende vrouwen.

Hij bleef het 'Frühstück'doen en zijn vrouw zorgde voor de strijk.

Ik verwachtte vandaag wel wat van de tocht, dus ik zat om half negen 100 % gemotiveerd op de fiets. Ik had geweldig geslapen, dus helemaal fit.

Het was heerlijk om in de nog koele ochtend te fietsen. Om kwart over tien belde Sander. Deed me werkelijk goed. We hebben twintig minuten lekker gebabbeld, emoties hoog laten komen en op afstand geknuffeld. Sander leest mijn blog niet, maar hij spelt hem!. zei hij.

Binnen de korste keren had ik 50 km afgelegd. Mijn Navi volgde precies de fernradwegen. Daar wil ik toch iets over zeggen: Heel Duitsland staat geweldig bepijld voor de fietsers. Bijna altijd loopt er langs de provinciale of doorgangswegen wel een fietsweg waar alleen fietsers komen. Niet altijd verhard,maar ik heb de indruk dat waar mogelijk, de paden geasfalteerd worden. Vele stukken, met name die langs de rivieren,` zijn prive bezit. Officieel verboden te betreden, maar fietsers en voetgangers mogen van het pad gebruik maken, mits ze niet van het 'patje' gaan.

Ik kwam in het Spital en het pad maakte vlak bij de 'Spital Mühle' een rare wending. Rechts tweehonderd meter, links vierhonderd meter, weer links tweehonderd meter en weer rechts.

Hadden we vroeger bij wiskunde niet geleerd: 'de korste weg van A naar B is een rechte lijn.'

Nou mijn fantasie begon op te spelen....... Waarom die rare rechthoek, terwijl het pad rechtdoor nog zichtbaar is. Een beetje ondeugend worden????? Moet kunnen.

Daar gaat de fantasie: De gemeente ambtenaar tegen de molenaar '

'Grüss Gott, Herr von der Spital Mühle!''

'Seit wann bin isch 'ne Herr?'

'Sie wohnen hier doch ganz schön!'

'Wie kannst Du wissen, bist schon Jaohren nie her gewesen'

'Ja, ja, da sprechen wir nicht mehr drüber'

'Na, vergess haob isch nit!'

'Was meinen Sie.....würde es nicht schön, wenn der Gemeinde hier einen Fahrrad weg machen sollte. Mit einen kleinen Biergarten'

'Komm keiner d'ran'

Ach, Sie können von der Gemeinde einen guten schönen Preisbekommen, für dass machen den Fahrradweg über ihr Grundstück'

'Ne, nischt wird verkauft, und gaor nischt an dir'

'Aber mein alten Freund..../'

Alter Freund!!!!!Bist du vergess, dass du meine Schwester in die ..... dein Gammler ein Hand gedruckt hat? Schwester hat von kitzlen nur geweint...... weint noch immer, hat nie mehr Mann getroffen'

' Euhhh....Ich glaube dass unsere Unterhaltung nichts bringt....... '

En zo werd het weggetje om het grondstuk van de molenaar aangelegd.

Ondertussen was ik tien km verder.

Daar ben ik echt afgestapt, want ik kon niet meer bijkomen van het lachen. Een oud 18-de eeuws kruisbeeld was in het vierkant in een blauw licht gezet, waarmee tunnels verlicht worden, ter voorkoming van drugsinjectering.

Dünnerstadt was een prachtig stadje met een nog authentieke stadspoort. Ik viel van verbazing bijna van de fiets: Absoluut uitgestorven. Bij een terasje (geen Biergarten) vroeg ik aan de waardin, hoe het zat met het toerisme. Ze omzeilde mijn vraag en gaf als antwoord dat het zaterdagmiddag was.

Terug naar het fietsen

Ook al verliep de etappe naar wens, ik bleef wel op reserve fietsen. In de verte had ik de echte bergen al gezien: achter de heuvels.

Om half drie had ik tachtig km gefietst en was zo fit als een hoentje. Nou het venijn zat weer eens in de staart. De klim naar Schönau was er eentje die er mocht zijn. Vier km omhoog en evenzo veel in duizelingwekkende snelheid weer omlaag. Voordat ik beneden was was mijn fietskleding droog. Halverwege de klim lag links een recreatieplas waar volop werd gezwommen. 'Zal ik?' Nee toch maar doortrappen.

Gresfeld was de planning maar ik vond honderd km op de teller in Bisschofsheim een mooi rond getal.

Vanavond heb ik bij de Italiaan gegeten. tegenover me aan de andere kant van de straat zit een ouder echtpaar naast elkaar op het bankje voor hun huis. Het is een koddig gezicht hoe ze zich vermaken met alles wat voorbij komt, zonder één woord tegen elkaar te spreken. Non verbale communicatie! En een gezicht dat ze daarbij trekken!

Ik merk dat ik vandaag alleen maar onzin zit te schrijven. Heb nog teveel energie en vandaag helemaal niks bijzonders beleefd.

Maar ik ben niet de enige:

Naast me op het terras zitten vijf vrouwen. Er komt een fietser voorbij die zijn fietsstandaard nog uit had staan. Een van de dames roept dat zijn 'Ständer noch hoch steht' zich later realiserend wat ze had geroepen. Vijf veertig jarige vrouwen helemaal om!