Het heeft geen zin om vroeg naar bed te gaan. Was wederom om 6.15 uur klaar wakker.
Rustig mijn tassen ingepakt, geschoren en nog eens de route bekeken. Gisteren 25 km te weinig gefietst om in Bingen te komen. Als ik vandaag in Bensheim wil zijn dan betekent dit 25 km extra.

De thuis geplande route ingeladen en het stuk tot Bingen, was toch alleen maar langs de Rijn, heb ik zonder navigatie gefietst. Let wel: De startknop was wel al in St.Gaor ingedrukt.

Het ontbijt was weer prima. Toen ik om wat aluminiumfolie vroeg kreeg ik dat, maar er ontstond een aardige discussie:
- 'Dass hatten wir nicht vereinbaret!'
- ' Kein problem, dann lege ich die Butter broten wieder zurück.'
- 'Nein,nein, das geht nicht , denn Sie haben die schon angefasst '
- 'Was tun Sie dann jetzt mit das Brot?'
- Ja, dass muss ich natürlich wegschmeisen!'
- Haben Sie dann Problemen damit wenn ich es doch mitnehmen, statt Sie es wegwerfen?'
Als blikken toen hadden kunnen doden. Maar het eerste probleem van de dag was weer opgelost.

Om 8.45 uur zat ik op de fiets. Ik had wat last van mijn zitvlak. Nee, nee, niet vanwege zadelpijn, maar vanwege de kunstof zeem. Henrian weet alles van mijn 'perzikhuidjeallergie', dat kun je hiermee vergelijken. Niet zeuren doorfietsen!

'Raindrops keep fallin' on my head'was het eerste liedje dat ik vanmorgen zong. Net voorbij St.Gaor ligt het plaatsje Bacharach. Drie maanden geleden waren we ook hier en toen had ik dezelfde gedachten . De foto van het kasteel in Bacharach is niet geweldig. Je kunt ook niet alles met de Iphone.

Voorbij Bingen, was het fietspad een zandweg. Ergens op een bankje zaten een 85-jarige meneer en mevrouw naar een ooievaarsnest te kijken. Zoals de man daarover sprak was aandoenlijk. Elke dag kwam ie kijken, of de groei van de vier jongen vorderde. Toen hij zijn jeugdherinneringen begon te vertellen, heb ik naar een excuus gezocht, om door te kunnen fietsen.

Onderweg kwam ik een jong stelletje rond de veertig tegen. Er is een code, dat de bepakte en gezakte fietsers elkaar groeten. 'Reitsma?' riep de jongeman. 'Nee, van Eyck!'. Natuurlijk werden er ervaringen uitgewisseld. Ze kwamen van Rome gefietst. Ik bekeek zijn jonge vrouw en kreeg alle waardering. Heb meteen een zielig verhaal opgehangen, waarom ik alleen fiets.

Ik wilde niet door Mainz fietsen. Dat betekende dat ik door de wijnvelden moest. Nou dat heb ik geweten. De hellingen zijn weliswaar niet lang, maar er zijn er bij die meer dan 10% stijgen. Ik ben wel een beetje trots want ik heb niet hoeven stoppen.

Je gelooft het niet, maar Duitsers hebben echt humor. Zie beide foto's.

De nauwlettende kijker/lezer ziet natuurlijk dat ik de eerste foto andersom heb gemaakt. Dat klopt: Aan het begin van de weg stond zo'n zelfde bord. Ik ging er toen vanuit dat aan het einde van het pad, voor de tegemoetkomende fietsers nog zo'n bord zou staan. Wat schetste mijn verbazing: tien meter verder hing het Schwalbe automaat.

Gek maar de paadjes langs de Rijn fietsen best lekker; je moest geconcentreerd blijven, om alle gaten te ontwijken, maar je kon toch snelheid houden. Op enig moment was het zo stil, dat het voelde als de hemel op aarde.

Een weggetje was overdekt door een prachtige treurwilg

Net voor het veerpont reed ik verkeerd.

Een bejaarde man wees me de weg en gaf me in Bensheim een goedkoop adres om te overnachten: nou, vergeet het maar.

Midden in het centrum van Bensheim zocht ik een cafeetje op voor mijn welverdiende biertje. Ik vroeg, of ze toevallig een goedkoop onderkomen wisten. Echt zoveel aardigheid, heb ik zelden meegemaakt. De eigenaar van Am-Alten-Rinnentor heeft zeker 10 hotels en pensions gebeld: Alles vol. Hij stapte zelfs in zijn auto om me naar een adres toe te brengen, waarvan hij geen telefoonnummer had.
Dat was uiteindelijk niet nodig want zijn vrouw had ondertussen een adres gevonden.
Geweldig toch! Niet?

Het café heet Am-alten_Rinnentor
Het was ook een eetcafé. Dus jullie weten al waar ik vanavond ga eten.
Ps. Morgenvroeg ruik ik naar 'ons thuis': Ik heb mijn fietsshirt met gewone zeep gewassen!